Fraszki miłosne Jana Kochanowskiego.

Prezentowane studium mieści się w nurcie ahistorycznym. Nie bada ściśle biograficznego aspektu analizowanych fraszek, lecz stopień ich uwikłania kompozycyjnego, zdolność kreowania sensów naddanych. Refleksją interpretacyjną obejmuje kilkadziesiąt miniatur, widząc w nich - na odpowiednim poziomie odbioru - relatywnie spójny układ o znamionach cyklu (plan teleologiczny). Za podstawowe kryterium wspomnianej właściwości uznaje ogólną zgodność tych utworów z ideą nadrzędną spod znaku elegiae amatoriae. Objęte analizą przykłady fraszek funkcjonują jako różne aspekty tego samego ujęcia literackiego, kreują zasadniczo jednorodny model uczuciowy, rozpoznawany także w innych zbiorach Kochanowskiego. Potwierdzają nadto istnienie bardziej ogólnego podmiotu całości, wyłaniającego się z szeregu podmiotów indywidualnych. Niektóre z wierszy funkcjonują w szerszym niż tylko Fraszki obszarze odniesień jako analogie semantyczne bądź warianty rozwiązań kompozycyjnych w Elegiach, Pieśniach, Foricoeniach, czy Fragmentach. Kontekstualne potraktowanie tych miniatur daje niejednokrotnie możliwość poznania ich ukrytych konotacji.